اولین آرزوی زندگیمون چی بوده؟ تا به حال به این جمله فکر کردیم؟ الان چه آرزویی داریم؟ همه ی ما، از همان دوره ی کودکی، خواسته ها و علایقی را که می دانستیم برآورده شدنشان نسبت به بقیه ی خواسته هایمان سخت تر و دیرتر اتفاق می افتد به عنوان آرزو تلقی می کردیم.
آرزو می تواند انواع مختلفی داشته باشد، اما آیا آرزوها به سن و سال آدم ها هم ارتباط دارد؟ یعنی اگر ما روزی ۷۰ ساله بشویم باز هم آرزویی برای برآورده شدن داریم؟ دقت کردید که چرا اکثر اوقات دو واژه “امید” و “آرزو” کنار هم ظاهر می شوند؟
امید می تواند در زندگی انسان به اندازه ی بال برای پرنده ها اهمیت داشته باشد و البته امید و آرزو آخرین چیزهایی هستند که می توانند انسان را تنها بگذارند. آرزو ریشه ی حیات ماست و داشتن امید نیمی از خوشبختی برای ماست.
افکار ما سازنده آرزوها هستند و آرزوها قلابی هستند که هر چیزی را به سمت ما می کشند. پس انسان ها در هر سن و شرایطی می توانند بهترین و حتی غیر قابل باورترین آرزوها را داشته باشند، اگر ما از ادامه دادن به آمال و آرزوهای زندگی مان باز بمانیم در حقیقت مرده ای بیش نیستیم.
تعریف آرزو
آرزو یعنی آنچه که افراد در زندگی یا در دنیای هستی خواستار آن هستند و یا می توان گفت آرزو خواسته هایی است که انسان برای رشد معیار های زندگی خود به آن ها نیاز دارد. همان طور که انسان ها از بدو تولد تا پیری در حال تغییر و تحول هستند آمال و آرزوها نیز بسته به شرایط و موقعیت در حال تغییرند. هرچه رشد عقلی انسان بیشتر شود، مسلما آرزوها نیز بزرگتر می شوند. باید آرزوها را به دست آورد پس آنها همیشه از ما جلوتر هستند.
بسیاری از سخنرانان درحوزه قانون جذب، نظریه جالبی دارند. آنها می گویند اگر انسان بتواند ۱۸ثانیه روی چیزی که واقعا می خواهد تمرکز کند تمام کائنات دست به دست هم می دهند که توجه کل هستی را به سمت این شخص جلب کنند.
اگر این ۱۸ ثانیه به ۶۸ ثانیه تبدیل شود کار تمام است و کل هستی به تکاپو می افتد تا راه حلی برای فکر متمرکز شده پیدا کند.
شاید در کلام، ۶۸ ثانیه مدت کم و ساده ای به نظر برسد، اما در عمل هنوز ۱۸ ثانیه تمام نشده فکر منحرف می شود زیرا ما عادت کردیم که بدون فکر و براساس عادت زندگی کنیم.
با تمرکز و فکر کردن راجع به خواسته ها، در واقع کائنات در خارج از بدن ما گوش به فرمان هستند تا ما هر چه را که می خواهیم طلب کنیم و یا در واقع به آن ها ابلاغ کنیم.
انتخاب معیار آرزو، دلیلی برای رسیدن به آرزو نیست بلکه تنها معیار را انتخاب کردیم و برای رسیدن به آرزو طبیعی است که باید تلاش و کوشش کرد. اینکه ما برای انتخاب آرزوهای زندگی، بدون تلاش انگشت خود را روی آرزوها بگذاریم در واقع نوعی توهم است نه واقعیت. انسان باید در زندگی دارای هدف باشد، به طوریکه در زوایای دیگر همین هدف می تواند آرزو نیز تلقی شود.
در طول تاریخ همه انسان ها نه بدون هدف بوده اند و نه همه آن ها دارای هدف. اما همیشه تعداد کسانی که در زندگی هدفی خاص داشتند اندک بوده است و البته تعداد افراد بی هدف نیز زیاد بوده است.
تفاوت هدف و آرزو
هدف یک نوع خواسته یا آرزوی واقعی است که انسان برای رسیدن به آن برنامه ریزی می کند ولی آرزو خواسته ای مبهم است که هیچگونه تفکر صحیحی برای رسیدن به آن در کار نیست.
همه ی دنیا برای تحقق پیدا کردن آرزوهایشان یک راهکار جالب یا نمادین را انتخاب کرده اند. در ایران باستان برای برآورده شدن آرزوها قاصدک را در دستان خود می گرفتند و وقتی در دل آرزوی خود را زمزمه می کردند آن را به هوا می فرستادند.
در کشورهای مختلف این نماد شکل خاص دیگری دارد. البته امروزه تقریبا در همه جای دنیا بالن هایی وجود دارد که به بالن آرزو یا همان فانوس هوایی معروف هستند. که نمادی از خوش شانسی نیز می باشد. در کشور تایلند به مناسبت جشن تولد پادشاه آن کشور هرساله تعداد بی شماری از این بالن ها را به هوا فرستاده و تصاویر زیبایی را به وجود می آورند.
از این بالن در روزهای خاص و جشن ها به بهانه های مختلف استفاده می شود. بالن آرزوها را بالن عشق نیز می نامند که عده ای آن را با فرستادن به آسمان تقدیم به کسی که دوستش دارند می کنند.
یکی دیگر از رسوم رایج این است که شخص هنگام فوت کردن شمع های جشن تولدش نیز آرزویی می کندکه فلسفه آن به این صورت تعریف شده است: اگر عالم خلقت تجزیه شود به چهار عنصر آب، آتش، باد و خاک تبدیل می شود. که از نظر باورهای دور و گذشته اگر این چهارعنصر هنگام دعا کردن وجود داشته باشند استجابت دعا حتمی است. و مردم به استناد بر این باور که چون شمع دارای این عناصر است می توان هنگام فوت کردن آن، به آرزویی که در دل داریم برسیم.
در گذشته، در فرهنگ ها و کشور های مختلف راجع به داستان های سه آرزو مطالب مختلفی را با اشکال مختلف شنیده ایم که نشان دهنده تمایل به برآورده شدن آرزوها در بین تمام اقوام است. شخصیت های این داستان ها همیشه آرزو هایی را در سر دارند که با زندگی خانوادگی و طبقه اجتماعی آن ها متفاوت است و در اکثر قصه ها نمی توانند به خواسته هایشان برسند. در این داستان ها شخص یا جانوری به پاداش کار پسندیده شخصی، مژده برآورده شدن آرزو هایش را می دهد.که اکثراً در داستان ها با تصمیم عجولانه آرزوهایشان را بر باد می دهند. تعداد این قبیل داستان ها کم نیست و البته همه آنها با وجود خراب کردن و از دست دادن آرزو ها شیرین و دوست داشتنی هستند.
درنهایت آرزو می کنیم همه ما بتوانیم در سال های باقی مانده عمر، طوری زندگی کنیم که در کودکی آرزو داشتیم.
دیدگاه بگذارید